بررسی عوامل موثر در شکل پذیری اتصالات ساختمان های بتن آرمه در مناطق لرزه خیز

اتصال تیر به ستون یکی از مهمترین ناحیه در ساختمان های بتن آرمه از لحاظ شکل پذیری در مناطق لرزه خیز می باشد، در این پایاننامه بررسی عوامل موثر در تامین شکل پذیری اتصالات بتن آرمه و تاثیر محصورشدگی تیر و ستون در ناحیه مشترک مورد تحقیق قرار گرفته است. رویکرد جدیدی که در این پژوهش در نظر گرفته شده، استفاده از کابل برای دور پیچ کردن تیرها و ستون ها در محل اتصال به یکدیگر از بعد محصور شدگی (confinement) می باشد، که این عمل با توجه به مقاومت کششی زیاد و قابلیت شکل پذیری بیشتر کابل، باعث افزایش شکل پذیری تیر و ستون و ایجاد ظرفیت اضافی اتصالات بتن آرمه بواسطه محصورشدگی مقطع تیر و ستون می شود. برای بررسی چگونگی تاثیر کابل در محل اتصال تیر به ستون در ساختمان های بتن آرمه، دو ساختمان 20 طبقه (با کابل دورپیچ و رفتار محصور و دیگری بدون کابل دورپیچ و رفتار غیر محصور) در نرم افزار perform 3d مدلسازی و تحلیل شده است. یکی از دلایل استفاده از کابل در این پژوهش سهولت مسائل اجرایی می باشد، به صورتی که می توان از کابل به عنوان دورپیچ در مقاطع مربعی نیز استفاده کرد، مزیت دیگر کابل، رفتار کششی آن در برابر نیروهای فشاری وارده از طرف هسته عضو می باشد که این رفتار کابل، اثر محصورکنندگی آن را در تمامی طول کابل ایجاد می کند. نتایج حاصل از تحلیل دو مدل نشان می دهد که استفاده از کابل در محل اتصال تیر و ستون در ساختمان های بتن آرمه باعث افزایش شکل پذیری اتصالات ساختمان های بتن آرمه می شود. به طوری که شکل پذیری 100 درصد اتصالات مربوط به تیرهای سیستم سازه ای محصور شده، 8/1 الی 25/2 برابر شکل پذیری مربوط به تیرهای سیستم سازه ای محصورنشده می باشد. همچنین رفتار لرزه ای ساختمان محصور با کابل به گونه ای است که تغییر مکان جانبی نسبی طبقات علیرغم افزایش شدت شتاب زمین لرزه شهر ال سنترو آمریکا و کوبه ژاپن بر خلاف سیستم سازه ای غیر محصور از مقدار مجاز مربوط به آئین نامه 2800 ایران تجاوز نکرده است. کلمات کلیدی : شکل پذیری، اتصالات ساختمان های بتن آرمه، perform 3d ، محصور شدگی، کابل فولادی.